روشن تر از خاموشی

روشن‌تر از خاموشی چراغی ندیدم

و سخنی به از بی‌سخنی نشنیدم

ساکن سرای سکوت شدم

و صد ره‌ی صابری درپوشیدم

مرغی گشتم

چشم او از یگانگی، پر او از همیشگی

در هوای بی‌چگونگی می‌پریدم

کاسه‌ای بیاشامیدم، که هرگز، تا ابد

از تشنگی او سیراب نشدم