رود

رود

خویشتن را به بستر تقدیر سپردن

و با هر سنگریزه ای رازی به نارضایی گفتن

!زمزمۀ رود چه شیرین است

از تیزه های غرور خویش فرود آمدن

و از دل پاکی های سرفراز انزوا به زیر افتادن

با فریادی از وحشت هر سقوط

!غرش آبشاران چه شکوهمند است

و همچنان در شیب شیار

فروتر نشستن

و با هر خر سنگ

به جدالی برخاستن

چه حماسه ای ست رود

چه حماسه ای ست